استناد قانونی برای اعدام زورگیرها چیست؟
کنگان نیوز " در
این ماده آمده است که هر کس که براي ايجاد رعب و هراس و سلب آزادي و امنيت
مردم دست به اسلحه ببرد محارب و مفسد في‌الارض مي‌باشد و تبصره آن نیز می
گوید: ميان سلاح سرد و سلاح گرم فرقي نيست.
عصرایران -
روز گذشته ، دو زورگیر تهرانی ، در محل زورگیری به دار آویخته شدند.
متعاقب اجرای این حکم ، بحث مفصلی در میان مردم به ویژه در فضای مجازی به
وجود آمد ، مبنی بر این که اعدام این دو بر اساس کدام مبنای قانونی بوده
است.فارغ از بحث های سیاسی و رویکردهای اجتماعی که هر کدام جای خود دارند ، بی هیچ توضیح اضافه ای ، متن کامل قانونی که به استناد آن ، این افراد اعدام شدند را منتشر می کنیم. مواد زیر از قانون مجازات اسلامی هستند.
باب هفتم - محاربه و افساد في‌الارض
فصل اول - تعاريف
ماده ۱۸۳
هر کس که براي ايجاد رعب و هراس و سلب آزادي و امنيت مردم دست به اسلحه ببرد محارب و مفسد في‌الارض مي‌باشد.
تبصره ۱: کسي که به روي مردم سلاح بکشد ولي در اثر ناتواني موجب هراس هيچ فردي نشود محارب نيست.
تبصره ۲: اگر کسي سلاح خود را با انگيزه عداوت شخصي به سوي يک يا چند نفر مخصوص بکشد و عمل او جنبه‌ي عمومي نداشته باشد محارب محسوب نمي‌شود.
تبصره ۳: ميان سلاح سرد و سلاح گرم فرقي نيست.
هر فرد يا گروهي که براي مبارزه با محاربان و از بين بردن فساد در زمين دست به اسلحه برند محارب نيستند.
ماده ۱۸۵
سارق مسلح و قطاع‌الطريق هر گاه با اسلحه امنيت مردم يا جاده را بر هم بزند و رعب و وحشت ايجاد کند محارب است.
ماده ۱۸۶
هر گروه يا جمعيت متشکل که در برابر حکومت اسلامي قيام مسلحانه کند مادام که مرکزيت آن باقي است تمام اعضا و هواداران آن، که موضع آن گروه يا جمعيت يا سازمان را مي‌دانند و به نحوي در پيشبرد اهداف آن فعاليت و تلاش مؤثر دارند محاربند اگر چه در شاخه‌ي نظامي شرکت نداشته باشند.
تبصره: جبهه‌ي متحدي که از گروه‌ها و اشخاص مختلف تشکيل شود، در حکم يک واحد است.
ماده ۱۸۷
هر فرد يا گروه که طرح براندازي حکومت اسلامي را بريزد و براي اين منظور اسلحه و مواد منفجره تهيه کند و نيز کساني که با آگاهي و اختيار، امکانات مالي مؤثر و يا وسايل و اسباب کار و سلاح در اختيار آن‌ها بگذارند محارب و مفسد في‌الارض مي‌باشند.
ماده ۱۸۸
هر کس در طرح براندازي حکومت اسلامي خود را نامزد يکي از پست‌هاي حساس حکومت کودتا نمايد و نامزدي او در تحقق کودتا به نحوي مؤثر باشد، «محارب» و «مفسد في الارض» است.
فصل دوم - راه‌هاي ثبوت محاربه و افساد في‌الارض
ماده ۱۸۹
محاربه و افساد في‌الارض از راه‌هاي زير ثابت مي‌شود:
الف- با يک بار اقرار به شرط آنکه اقرارکننده بالغ و عاقل و اقرار او با قصد و اختيار باشد.
ب- با شهادت فقط دو مرد عادل.
تبصره ۱: شهادت مردمي که مورد تهاجم محاربان قرار گرفته‌اند به نفع همديگر پذيرفته نيست.
تبصره ۲: هرگاه عده‌اي مورد تهاجم محاربان قرار گرفته باشند شهادت اشخاصي که بگويند به ما آسيبي نرسيده نسبت به ديگران پذيرفته است.
تبصره ۳: شهادت اشخاصي که مورد تهاجم قرار گرفته‌اند اگر به منظور اثبات محارب بودن مهاجمين باشد و شکايت شخصي نباشد، پذيرفته است.
ماده ۱۹۰
حد محاربه و افساد في‌الارض يکي از چهار چيز است:
۱- قتل
۲- آويختن به دار
۳- اول قطع دست راست و سپس پاي چپ
۴- نفي بلد
ماده ۱۹۱
انتخاب هر يک از اين امور چهارگانه به اختيار قاضي است خواه محارب کسي را کشته يا مجروح کرده يا مال او را گرفته باشد و خواه هيچ يک از اين کارها را انجام نداده باشد.
حد محاربه و افساد في‌الارض با عفو صاحب حق ساقط نمي‌شود.
ماده ۱۹۳
محاربي که تبعيد مي‌شود بايد تحت مراقبت قرار گيرد و با ديگران معاشرت و مراوده نداشته باشد.
ماده ۱۹۴
مدت تبعيد در هر حال کمتر از يک سال نيست اگر چه بعد از دستگيري توبه نمايد و در صورتي که توبه ننمايد همچنان در تبعيد باقي خواهد ماند.
ماده ۱۹۵
مصلوب کردن مفسد و محارب به صورت زير انجام مي‌گردد:
الف- نحوه بستن موجب مرگ او نگردد.
ب- بيش از سه روز بر صليب نماند ولي اگر در اثناي سه روز بميرد مي‌توان او را پايين آورد.
ج- اگر بعد از سه روز زنده بماند نبايد او را کشت.
ماده ۱۹۶
بريدن دست راست و پاي چپ مفسد و محارب به همان گونه‌اي است که در «حد سرقت» عمل مي‌شود.
+ نوشته شده در سه شنبه سوم بهمن ۱۳۹۱ ساعت 8:50 توسط کنگان نیوز عبدالصمد بحرینی
|