
در مورد مسائلی که در سطح شهرمان اتفاق افتاده دوست دارم به عنوان یک شهروند مطالبی را بازگو کنم یا بهتر بگویم درد و دل کنم :
همه ما طبق سنت دینی و مذهبی خود در بعد از ظهر پنج شنبه ی هر هفته به مزار عزیزان از دست رفته جهت قرائت فاتحه میرویم. در نگاه اول چشممان به گلزار نورانی شهیدانمان می افتد؛ اندکی تأمل می کنیم؛ در این فکر می افتیم که این شهدا چه اهدافی داشتند چرا شهید شدند؟ این آسایش و امنیت کنونی ما حاصل جان فشانی و فداکاری آنهاست. آنها برای حفظ دستاوردهای انقلاب اسلامی و ادامه راه بنیانگذار انقلاب از خود گذشتند و به ما آزادی بخشیدند تا در زیر سایه ولایت فقیه و حمایت و پشتیبانی ایشان، پله های پیشرف و ترقی را طی نموده و در تمامی عرصه ها به قله های افتخار برسیم و این انقلاب شکوهمند جمهوری اسلامی را به رخ تمام جهانیان بکشیم .
شهیدان برای ما بستر هایی فراهم کردند تا ما جوانان و آینده سازان مملکت، بتوانیم در تمامی عرصه ها و رشته ها از جمله: علمی، فناوری، پزشکی، هسته ای و همچنین ورزشی، به قله های افتخار برسیم .
با ایجاد محیط های سالم جهت گذراندن اوقات فراغت جوانان توسط مسولین؛ میتوان گام اساسی و بلندی را جهت حفظ جوانان از شر اعتیاد؛ پرسه زدن و ایجاد مزاحمت؛ دزدی؛ قاچاق ؛ ناامیدی و پوچ گرایی و… برداشت.
بی تعارف باید قبول کنیم که بر سر راه و آینده جوان پر از انرژی و انگیزه، دامهای رنگانگ پهن شده با اندکی بی توجهی میتواند به راحتی جوان ما را در آن گرفتار کند.

در نگاه دوم در کنار گلزار شهدا مزارهای جوانانی می بینیم که در اوج شکوفایی و جوانی بدلیل حوادث رانندگی جان خود را از دست داده اند؛ جوانانی که شهدای آرمیده در کنارشان برای زنده ماندنشان خود را فدا کرده اند.
جوانانی که می توانستند آینده این مملکت را رقم بزنند. عوامل مرگ آنها مرتبط به علاقه به وسایلی است که با پتانسیل و استعدادشان در زمینه های ورزشی می توانند عصای دستی برای خود و جامعه باشند، قهرمان، مدال آور و افتخار آمیز باشند.
در این چند ساله در شهرمان جوانان عزیزی را از این طریق از دست داده ایم. از آنجایی که در کنار ثروت و منابع عظیم نفت و گاز جهان قرار داریم اما متأسفانه با کمبودهایی از جمله امکانات ورزشی در سطح شهرستان مواجهیم. تا کی باید به امکانات و پیشرفت کشورهای دیگر از جمله شیخ نشینان کوچک همسایه که زمانی جزئی از ایران بوده اند و اکنون به جایی رسیده اند که ادعای حکومت بر خلیج فارس را دارند بنگریم .

نه تنها جوان ما چیزی از آنها کمتر ندارند بلکه زیر سایه امام زمان، مقام عظمای ولایت فقیه و پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران، پتانسیل و استعدادهایی دارند که اگر به آنها بها بدهیم و سرمایه گذاری کنیم؛ هیچ کشوری به گرد پای آنها نمی رسد و باید توجه داشت که تا دل نسوزانیم مملکت اباد نمی شود.
آیا وقت آن فرا نرسیده که دست به دست هم دهیم و برنامه ای هدفمند را اجرا کنیم؟
تمام افراد حقیقی و حقوقی، افراد خیر و حتی خود جوانان به هر طریق که بتوانند باید کمک کنند تا این پیست موتور سواری به شکلی خوب با تجهیزاتی در خور مردم کنگان؛ با یک برنامه ریزی دقیق راه اندازی شود تا رویای دیرین جوانان این منطقه به حقیقت بپیوندد و این مجموعه بستری جهت فرهنگ سازی و تربیت جسم و روح جوانان کنگانی شود.

شاید باورتان نشود ولی در حال حاضر این ورزش مهیج پر طرفدارترین ورزش در سطح شهرستان است و چنانچه باورتان نمی شود میتوانید جمعه ی هر هفته صحت ادعای ما را ببینید.
میتوان با هماهنگی فرماندار شهرستان؛ نماینده حوزه انتخابیه و استاندار ارزشی، طی یک برنامه ریزی ضمن اخذ مجوز لازم از فدراسیون موتور سواری کشور، با یک برنامه ریزی دقیق، تمام موتور های سنگین و صاحبان آن ها را ساماندهی نمود و برای آنها کارت صادر کرد؛ این کار ضمن اینکه میتواند کنگان را صاحب پیست موتور سواری جهت مسابقات منطقه ای و ملی نماید؛ میتواند از بروز حوادثی تلخ که در سطح شهر به وجود می آید، جلو گیری نماید.

به امید روزی که جهانیان به این ملت ،انقلاب و کشور غبطه و حسرت بخورند ،انگشت به دهان بمانند و همچنین شهرمان کنگان به دیاری تبدیل شود که آرزویش را داریم.
سوال مهم از تمامی مسئولین : برای این جوان پر انرژی چه کرده ایم؟
( با تشکر فراوان اکبر حصیری مسول پیست موتور سواری و رییس هیت اتومبیلرانی و موتورسواری شهرستان کنگان)