عاشورای حسینی تسلیت باد
بسم الله الرحمن الرحیم
ای قوم در این عزا بگریید بر کشته کربلا بگریید
با این دل مرده خنده تا کی امروز در این عزا بگریید
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ
-کنگان نیوز " حسين‌بن‌على عليه‌السّلام با ساز و برگ جنگ به كربلا نيامده بود. كسى كه مى‌خواهد به ميدان جنگ برود، سرباز لازم دارد؛ اما امام حسين‌بن‌على عليه‌السّلام زنان و فرزندان خود را هم با خود آورده است. اين به معناى آن است كه اين‌جا بايد حادثه‌اى اتفاق بيفتد كه عواطف انسانها را در طول تاريخ همواره به خود متوجّه كند؛ تا عظمت كار امام حسين معلوم شود. امام حسين مى‌داند كه دشمن پست و رذل است. مى‌بيند كسانى كه به جنگ او آمده‌اند، عدّه‌اى جزو اراذل و اوباش كوفه‌اند كه در مقابل يك پاداش كوچك و حقير، حاضر شده‌اند به چنين جنايت بزرگى دست بزنند. مى‌داند كه بر سر زن و فرزند او چه خواهند آورد. امام حسين از اينها غافل نيست؛ اما درعين‌حال تسليم نمى‌شود؛ از راه خود برنمى‌گردد؛ بر حركت در اين راه پافشارى مى‌كند. پيداست كه اين راه چقدر مهم است؛ اين كار چقدر بزرگ است.
- امام حسين تك و تنها بود. البته چند ده نفرى دور و بر آن حضرت ماندند؛ اما اگر نمى‌ماندند هم، آن حضرت مى‌ايستاد. مگر غير از اين است؟! فرض كنيم شب عاشورا، وقتى حضرت فرمود كه «من بيعتم را برداشتم؛ برويد.» همه مى‌رفتند. ابوالفضل و على اكبر هم مى‌رفتند و حضرت تنها مى‌ماند. روز عاشورا چه مى‌شد؟ حضرت برمى‌گشت، يا مى‌ايستاد و مى‌جنگيد؟ در زمان ما، يك نفر پيدا شد كه گفت «اگر من تنها بمانم و همه دنيا در مقابل من باشند، از راهم برنمى‌گردم.» آن شخص، امام ما بود كه عمل كرد و راست گفت. «صدقوا ما عاهدوا اللَّه عليه.» لقلقه زبان را كه - خوب همه داريم. ديديد، يك انسان حسينى و عاشورايى چه كرد؟ خوب؛ اگر همه ما عاشورايى باشيم، حركت دنيا به سمت صلاح، سريع، و زمينه ظهور ولى مطلقِ حق، فراهم خواهد شد.
فرازهایی از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی